In grote lijnen ben ik een optimistisch, enthousiast, gedreven en sociaal actief iemand. Op bepaalde gebieden echter, lijd ik in steeds ernstiger mate. En daar komt Ataraxie om de hoek kijken. Ik durf nu al bijna te zeggen: Mijn Ataraxie! Het is weliswaar bij mij niet op alle vlakken aanwezig, vandaar mijn strijd voor erkenning van mijn deelspecifieke variant, maar wel steeds meer in het publiek bureaucratische domein. Met name in de toenemende mate waarin mensen aandoeningen claimen, allergieën jegens anderen ervaren, overgevoeligheid voor bijna alles ervaren, et cetera, et cetera. En daar vervolgens actie door de overheid op eisen. Op dat gebied en vooral dat stuk ligt mijn Ataraxie: een steeds gelatener levenshouding…
