Ooit een liedje van Van Kooten en De Bie, nu een mantra dat je steeds meer hoort van allerhande goeroes die de dood verklaren aan het oude bedrijf en haar management en de ‘nieuwe’ werknemer zien als een ondernemer die zijn eigen bedoeninkje bestiert binnen een portal dat we ‘ons bedrijf’ noemen.

We zijn niet meer samen, maar onderling communicerende en concurrerende eilanden met eigen agenda’s, eigen doelen, eigen belangen, eigen klanten, eigen dit, eigen dat, eigen zo… Maar is dat nu wel zo? Ik ben bang van niet, of eigenlijk blij van niet.

De Mens 3.0 is net zo fictie als het ‘Beam me up’ van Star Trek en de Tardis van Doctor Who. In grote lijnen zullen de mensen toch streven naar een gezamenlijkheid; een gezellige sfeer; een veilige plek waar je van elkaar kunt leren en samen kunt zijn. En of dat nu in de privé- of in de werksfeer is, maakt niet zo veel uit. Natuurlijk zullen er altijd briljante, solerende mensen zijn die aan de heroïek van de Mens 3.0 doen denken. Het zijn de pioniers en de innovators die nieuwe wegen in slaan en nieuwe producten ontwikkelen.

Het is hetzelfde slag ondernemers dat door de eeuwen heen nieuwe bedrijven heeft gestart en opgebouwd. Die in iele scheepjes de wereld overtrokken en niet bang waren voor grote risico’s. Die ergens aan begonnen vanuit het geloof dat het iets geweldigs kon worden zonder garanties vooraf. Velen zijn daarin gesneefd, maar velen ook niet. De laatsten zijn onze helden. In ons land bijvoorbeeld de mensen van de VOC, de Nederlandsche Petroleum Maatschappij (het latere Shell), de Nederlandsche Kininefabriek (later opgegaan in DSM), de gebroeders Philips, Van Doorne en Van Leer, etc., etc.

Maar om nu te stellen dat iedereen zo gaat worden. Dat iedereen in onze bedrijven overborrelt van pioniersgeest en ondernemersdrang is een gevaarlijke idee. Simpelweg omdat het niet waar is. En het is bovendien gevaarlijk om die utopie tot leven te laten komen, want er gaan heel veel mensen doodongelukkig van worden. Ze worden immers gepusht om een soort hysterische over-de-top-can-do-houding aan te nemen; een continue onverzadigbare zucht naar vernieuwing uit te stralen; en de collega’s op te jagen om nog slimmer, innovatiever en excellenter te zijn; middelmaat is not an option!

Voor onze tak met psychologische interventies breken gouden tijden aan! Mensen zullen elkaar steeds sneller en heftiger over de kling jagen. Het aantal mensen dat in de toekomst in deze sfeer gaat afhaken, zien we nu al toenemen. We zien mensen die zichzelf ‘teleurgesteld’ hebben omdat ze niet 24/7 even scherp waren, die verlangden naar een stukje rust en reflectie, die gewoon lekker hun dingetje wilden doen, maar werden opgejaagd dat niet in alle rust, maar in de hysterie van de ‘uitdaging’ te doen.

Natuurlijk veranderen zaken door de tijd heen. De oude hiërarchische structuren waren niet meer houdbaar. Die zorgden er immers voor dat de aanwezige kennis in organisaties gesmoord werd. Dus dat je managementstijlen ontwikkelt waarmee je mensen faciliteert om met hun kennis naar buiten te komen en te woekeren is een uitermate goede zaak. Maar doe dat wel in alle rust en veiligheid, zodat mensen de ruimte krijgen en durven te nemen om fouten te maken en bezorgdheid uit te spreken. Maar vooral de ruimte en tijd krijgen om te experimenteren met een nieuwe aanpak zonder meteen alles overhoop te trekken.

Het is juist het ontwikkelen en coachen van die managementstijlen waar wij in geloven. Door de jaren heen hebben we daarin met veel (aankomende) managers mogen optrekken. Om in alle rust en ruimte sterker en beter en slagvaardiger te worden, zonder woeste stofwolken waarin je toch niets ziet. Dan wordt de Mens weer gewoon mens en dat is al een briljant fenomeen in zichzelf!

Meer weten over hoe wij dat doen? Kom gewoon eens langs voor een goed gesprek en een vers gezette bak koffie of thee.