Onderzoek van TNO laat zien dat cortisol een rol speelt bij langdurige blootstelling aan stress. Het mechanisme om cortisolniveaus te laten afnemen, werkt na langdurige blootstelling aan stress niet goed meer. TNO stelt nu dat het vervolgens heel lang duurt voordat het systeem weer normaal functioneert. Dit concluderen ze in een studie, waar ze mensen langere tijd gevolgd hebben na uitval door stress.

Het duurde in het onderzoek inderdaad erg lang voordat mensen weer normale waardes lieten zien en weer enigszins normaal functioneerden. De conclusie die hier -volgens ons volkomen onterecht- getrokken wordt, is dat de gevoeligheid voor stress genetisch bepaald is en dat er eigenlijk niet zo veel aan te doen valt. Jammer, maar helaas….

Wat de studies niet laten zien, is dat er gedurende die lange periode geen adequate psychologische interventie is geweest. En dat is jammer, want op die manier heb je niet kunnen onderzoeken of de cortisol-effecten te manipuleren zijn door een andere coping-strategie en/of perceptie. Iets dat voor de hand ligt, omdat we vaak zien dat mensen totaal verschillend op stress-triggers reageren. Er zit dus een duidelijke keuze-/coping-component in het omgaan met stress. Bio-feedback is ook een mooi voorbeeld, waarbij je met gedachten, bewust, onwillekeurige processen kunt sturen.

Het had leuk geweest als daarvoor gecontroleerd was, bijvoorbeeld door middel van een groep mét en een groep zónder interventie. Wij zien dat, wanneer iemand een betere greep op zijn omstandigheden èn een reëlere perceptie van zichzelf heeft, de ervaren stress drastisch afneemt door onze interventie. Het enige wat wij niet kunnen zien, is of dat fysiek ook terug te vinden is in de cortisol-niveaus. Wij denken van wel en willen dat graag een keer testen!

Het punt dat ik hier wil maken, is dat het jammer is dat in de meeste onderzoeken zo matig gecontroleerd wordt voor alternatieve verklaringen. En veel te snel vergaande conclusies getrokken worden. Een verband is nog geen oorzakelijk verband…

Een bekend voorbeeld is het volgende: In de periode 1960-1980 nam het aantal geboorten af. In dezelfde periode nam ook het aantal ooievaars af. Er is hier sprake van een duidelijk verband: het aantal geboorten daalt en het aantal ooievaars daalt. Maar aangezien kinderen niet door de ooievaar gebracht worden, is er geen oorzakelijk verband. Een betere hypothese voor een verband is dat “de pil” in deze periode geïntroduceerd werd. Er is wél een causaal verband gevonden tussen anticonceptie en minder geboorten.

Wanneer we bij Burn-out alleen cortisolniveaus gaan testen en behandelen, zullen we zien dat de onderliggende factoren die er toe leiden dat mensen een Burn-out krijgen, genegeerd worden en mensen veel te lang uit de roulatie zijn. Met alle gevolgen van dien.

Bij het Burn-out traject van ProMind kiezen we er voor om mensen te leren hun grenzen af te tasten, te onderzoeken en uit te dagen. Daarmee sturen we ze op ontdekkingsreis in zichzelf en de wereld. Dát is een van de hoofdredenen dat wij al 25 jaar succesvol zijn met onze aanpak en we praktisch geen recidive kennen. De meeste mensen ontwikkelen zich, na ons traject, gewoon lekker door en blijven zo groeien!

Meer weten? Neem contact met ons op, we gaan graag in gesprek.