De afgelopen eeuwen zijn bibliotheken volgeschreven over wat een mens is. Wereld overkoepelende religies zijn bedacht. Oorlogen uitgevochten. Wetenschappelijke en filosofische discussies over opgezet en af geserveerd. De laatste twintig jaar wordt er steeds meer met een biologisch blik gekeken.
Zelf geloof ik wel in een biologische benadering. Het enige wat me dan blijft verbazen is dat, bij de meesten, het uitgangspunt toch telkens weer de verschillende filosofische modellen van vroeger blijft. Vrije wil wel of niet, bewustzijn als los van on- of onderbewustzijn, bewustzijn als sturend mechanisme, etc. Alsof Freud niet eind jaren dertig aan paranoïde wanen door buitensporig cocaïne gebruik is overleden. Of komt het omdat wetenschappers ook films kijken? Immers, elke ‘serieuze’ film kent wel zijn psychoanalytisch momentje, toch?
Alweer even geleden kreeg ik de vraag van een collega-ondernemer of ik een goede, tijdelijke manager kon aanraden. Eén van zijn managers vertrok namelijk een half jaar op een sabbatical en eigenlijk kon de beste man niet gemist worden. Gelukkig had ik kort daarvoor gesproken met een pas gestopte manager, die nog niet echt aan het rustige leven kon wennen. Het was vanzelfsprekend om hem te benaderen en de situatie voor te leggen. Hij was meteen enthousiast en wilde graag tijdelijk de functie van de manager in kwestie vervullen. Een win-winsituatie dus. De manager kreeg zijn welverdiende break en onze man kon zijn energie, kennis en kunde kwijt in deze tijdelijke functie. Dit naar tevredenheid van beide partijen!
Iedereen heeft het over snel weer aan het werk na verzuim. In de praktijk blijkt keer op keer dat hier weinig van terecht komt. TNO laat zien dat verzuim jaarlijks € 12,7 miljard kost en gemiddeld € 250,- per verzuimdag. Fundamenteel probleem is dat veel verzuim te lang duurt.
Of overal is wat en hoe een bedrijf net een gezinnetje is!
Heel kort samengevat is een Burn-out niet meer, maar beslist ook niet minder (!), dan een misperceptie van jezelf in de context.
